Hepimizin kabullenmeye ihtiyacı vardır ama inançlarınızın size özgü olduğuna güvenin diğerleri onu garip bulsa bile.

Sevginin sizde yeşerdiğini daima anımsayın.

Sevgisizliğin insanda yarattığı o derin hüznü yaşamanın ne denli zor ve itibarsız olduğunu zaman geçtikçe ve yalnızlaştıkça daha iyi anlıyorum.

Hayatın bizlere koyduğu normları aşamayacağımızı bizlere daha çok küçükken öğrettiler bu yüzden muğlak bir yaşamda sıkıştığımızı hissederiz ve bunun da bir bunalım olduğuna inandırırlar bizi…

İşte gerçek bu değildi bu kadar tembel değildi.

Yaşadığınız hiçbir sancı bunalım değil kendini bulma serüvenidir. Özünüzde yani en temelde sizi bekleyen bir potansiyel var işte oraya varınca hayatın diğer insanlardan değil de sizden ibaret olduğunu bizzat kendiniz şahit olursunuz.

Aşamayacağınız, üstesinden gelemeyeceğiniz, gerçekleştiremeyeceğiniz hiçbir şey kalmıyor.

Şuan kaç yaşınızda olduğunuz veya me olduğunuzun bir önemi yok kendinize giden yolları arayın, sorgulayın, bulun.

Kendini bulmuş bir insanın yitirecek başka hiçbir şeyi kalmıyor kalmadığını anlamanın öyle ferahlatıcı bir yanı var ki yaşadığınız ve yaşayacağınız acılar önünüzde diz çöküyor o an affetmeyi de öğreniyor insan ve affedince özgürleştirini bir daha geri dönmek istemediğini de bilir artık..